Και κάτι ακόμα

Ζητώ συγγνώμη από τους λιγοστούς αναγνώστες του blog που θα επιμείνω στο θέμα του χθεσινού post αλλά ένιωσα την ανάγκη να ξαναγράψω γι’ αυτό το θέμα γιατί σήμερα έμαθα ότι χθες εντοπίστηκαν απαγορευμένες ουσίες σε μία μαθήτρια που συμμετείχε σε μαθητικούς αγώνες. Είναι αδιανόητο αυτό που συμβαίνει, και οι αιτίες που οδηγούν τα παιδιά σε αυτού του είδους τις ενέργειες; Τι άλλο; Δόξα, φήμη και χρήμα, ακόμα και από αυτήν την ηλικία αφού έχει εμφυτευθεί στα παιδιά η άποψη ότι αυτοσκοπός της ζωής είναι η φήμη και το χρήμα. Μια λογική απορία που γεννάται σε όλους μας, αν πάρουμε ως δεδομένο ότι τα παιδιά γνωρίζουν ότι κάνουν χρήση αναβολικών, είναι: Αυτά τα παιδιά βάζουν το χρήμα πάνω από την υγεία τους και την ίδια τους τη ζωή, γνωρίζοντας ότι οι συνέπειες θα είναι τραγικές. Η απάντηση είναι απλή. Οι <<αρμόδιοι>> ξέρουν σε ποιους πάνε και ποιους πλησιάζουν, άλλωστε δεν είναι τυχαίο που οι περισσότεροι αθλητές της λεγόμενης dream team της εθνικής ομάδας της άρσης βαρών δεν έχουν ελληνική καταγωγή. Δεν υπονοώ τίποτα ρατσιστικό, κάθε άλλο, όμως οι περισσότεροι απ’ αυτούς τους αθλητές έχουν χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και με την υπόσχεση μιας καλύτερης ζωής, ελληνικής υπηκοότητας, φήμης και χρημάτων είναι ανοιχτοί στο οτιδήποτε τους ζητηθεί. Κατά την γνώμη μου έτσι λειτουργεί το σύστημα και σε αυτό το σημείο θα ήθελα να φιλοξενήσω ένα σχόλιο του φίλου του blog Νikoliis σε σχέση με το χθεσινό post: Όλη η ουσία κρύβεται πίσω από αυτούς που εμείς θεωρούμε ως πρότυπα.π.χ ο προπονητής και σε όλους μας γνωστός Ιακώβου ήταν ένας από τους κατ’ εξοχήν ΝΤΟΠΑΡΙΣΜΕΝΟΥΣ αθλητές έτσι το έχει μεταδώσει αυτό και στους νεότερους..μάλλον τιμούμε λάθος πρόσωπα..